همانژیوم نوزادان

همانزیوم های پوست در نوزادان شایع است. گاهی اوقات آنها از بدو تولد وجود دارند، اما اغلب به طور معمول در طی هفته های اول یا ماههای اول زندگی ظاهر می شوند. بیشتر همانژیوم های نوزادان، همانژیوم های مویرگی هستند، اگر چه نوع حفره ای و مرکب نیز رخ می دهند. دختران اندکی بیشتر از پسران آسیب می بینند.

همانژیوم های متداول نوزادان، الگوی رشد مشابهی را دنبال می کنند: یک دوره رشد سریع اغلب در طول سال اول، و پس از آن یک دوره انقباض تومور (به نام involution یا پسرفت) است. چقدر طول می کشد تا تومور به اندازه کامل برسد و سپس کوچک شود بسیار متفاوت است، اما اغلب همانژیوم های نوزادان به هنگام بلوغ رشدشان پایان می یابد.

شکل ۱-همانژیوم سطحی

شکل ۲- همانژیوم عمقی

اکثر این همانژیوم ها به طور کامل و خودبخود از بین میروند و نیازی به درمان ندارند. با این حال، برخی از همانژیوم ها می توانند مشکلات مربوط به عملکردهای حیاتی مانند تنفس، بلع و بینایی  را به وجود آورند و نیاز به درمان داشته باشند. علاوه بر این، چون این تومورها می توانند بزرگ شوند و اغلب بر روی صورت، گردن و پوست سر ظاهر می شوند، هنگام تعیین گزینه های درمان، نیازهای عاطفی کودک باید در نظر گرفته شود.

همانژیوم هایی که در هنگام تولد وجود دارند (به نام همانژیوم های مادرزادی)، یک الگوی رشد متفاوت را دنبال می کنند. این همانژیوم ها در هنگام تولد کاملا رشد کرده هستند و یا به طور کامل در طول سال اول کودکتان پسرفت می کنند (به نام همانژیوم های مادرزادی به سرعت پسرفت کننده) یا به هیچ وجه پسرفت نمی کنند (به نام همانژیوم های مادرزادی غیر پسرفت کننده).