پارگی تاندون پاتلا
۲ خرداد ۱۳۹۸تنیس البو (Tennis Elbow) یا آرنج تنیس بازان
۱۱ خرداد ۱۳۹۸
مقدمه:
شکل ۱
کشیدگی عضلانی (کشش عضلات یا پارگی) یک آسیب معمول است، به ویژه در میان افرادی که در ورزش شرکت می کنند(شکل ۱).
ران سه مجموعه عضلات قوی دارد: عضلات همسترینگ در پشت ران، عضلات چهار سر در جلو و عضلات نزدیک کننده در داخل. عضلات چهارسر و عضلات همسترینگ با هم برای صاف کردن و خم کردن زانو کار می کنند. عضلات نزدیک کننده پاها را به طرف هم می کشند.
گروه های عضلانی همسترینگ و چهارسر مخصوصا در معرض خطر کشیدگی عضلانی قرار می گیرند، زیرا از هر دو مفصل ران و زانو عبور می کنند. آنها همچنین برای فعالیت های با سرعت بالا مانند رویدادهای دو و میدانی (دویدن، پرش از مانع، پرش طولانی)، فوتبال آمریکایی، بسکتبال و فوتبال استفاده می شوند. این فعالیت ها نیز عضلات مزبور را تحت آسیب کشیدگی قرار میدهند.
کششهای عضلانی معمولا زمانی اتفاق می افتند که یک عضله بیش از حد کشیده شود و فیبرهای عضلانی را پاره کند. آنها اغلب در نزدیکی نقطه ای اتفاق می افتند که عضله به بافت همبند فیبری سخت تاندون می پیوندد. آسیب مشابهی در صورت ضربه مستقیم به عضله ایجاد می شود. کششهای ماهیچه ای در ران می توانند کاملا دردناک باشند. این کشیدگی ها در صورت مزمن شدن میتوانند به لاغر شدن(آتروفی) موضعی ران منجر شوند.
هنگامی که یک کشش عضلانی اتفاق می افتد، عضله به صدمه آسیب پذیر می شود. مهم است که اجازه دهید عضله به درستی درمان شود و دستورالعمل های پیشگیرانه را از دکتر خود دنبال کنید.
علائم
شکل ۲
فردی که یک کشش عضلانی را در ران تجربه می کند، اغلب یک احساس ترکیدن یا گسیختن را در هنگام پارگی عضلانی توصیف می کند. درد ناگهانی است و ممکن است شدید باشد. محدوده اطراف آسیب ممکن است به لمس حساس باشد، و همچنین کبودی های قابل مشاهده اگر رگ های خونی نیز پاره شوند، به وجود می آید(شکل ۲).
معاینات پزشکی
پزشک شما در مورد آسیب از شما سوال خواهد کرد و ران شما را برای حساسیت به لمس یا کبودی بررسی خواهد کرد. از شما ممکن است خواسته شود که زانو و / یا لگن را خم کنید یا صاف کنید تا پزشک بتواند آسیب شما را تشخیص دهد.
یک رادیوگرافی ساده ممکن است مورد نیاز باشد اگر احتمال شکستگی یا آسیب دیگر به استخوان وجود داشته باشد. کششهای عضلانی بر اساس شدت آنها درجه بندی می شود. نوع کلاس ۱ خفیف است و معمولا به راحتی درمان می شود، در حالیکه نوع درجه ۳ یک پارگی شدید عضله است که ممکن است چند ماه طول بکشد تا بهبود یابد.
درمان
بیشتر کششهای عضلانی با پروتکل RICE درمان می شود. RICE مخفف استراحت (Rest)، یخ (Ice)، فشرده سازی (Compression)، و بالا نگهداشتن عضو (Elevation) است.
شکل ۳
-
استراحت. از فعالیتی که موجب کشیدگی عضله می شود، خودداری کنید. پزشک شما ممکن است توصیه کند که از عصا استفاده کنید تا وزن روی پا کاهش یابد.
-
یخ. یخ را مستقیما بر روی پوست قرار ندهید بلکه در یک لایه حوله قرار دهید و سپس روی اندام آسیب دیده بگذارید. از بسته های یخ ۲۰ دقیقه در یک زمان، چند بار در روز استفاده کنید(شکل ۳).
-
فشرده سازی. برای جلوگیری از تورم اضافی، ناحیه آسیب دیده را به طور ملایم در یک باند نرم بپیچانید.
-
بالا نگهداشتن عضو. برای کم کردن تورم، ارتفاع پا را بالاتر از قلب خود قرار دهید.
پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن را برای تسکین درد توصیه کند. همانطور که درد و تورم فروکش می کنند، فیزیوتراپی به بهبود دامنه حرکت و قدرت کمک می کند. قبل از بازگشت به ورزش، عضله باید در قدرت کامل و بدون درد باشد. این به جلوگیری از آسیب بیشتر کمک می کند.
جلوگیری
عوامل خطر
عوامل متعددی می تواند شما را به کشیدگی های عضلانی، مستعد کند از جمله:
-
تنگی ماهیچه. عضلات تنگ در معرض فشار قرار دارند. ورزشکاران باید برنامه سالم تمرینات کششی روزانه را به مدت یک سال دنبال کنند.
-
عدم تعادل عضلانی. از آنجایی که عضلات چهارسر و همسترینگ با هم کار می کنند، اگر یکی قوی تر از دیگری باشد، عضله ضعیف تر تحت فشار قرار می گیرد.
-
قرار داشتن در شرایط نامناسب. اگر عضلات شما ضعیف باشند، آنها قادر به مقابله با استرس ورزش نیستند و به احتمال زیاد مجروح خواهند شد.
-
خستگی عضلانی. خستگی توانایی جذب انرژی عضلات را کاهش می دهد و موجب آسیب بیشتر آنها می شود. این را شما هنگامیکه پس از یک کوهنوردی طولانی از کوه پائین می آیید یا پس از چند ساعت بازی فوتبال بصورت خالی کردن زانو تجربه میکنید.
احتیاط
شما می توانید اقدامات احتیاطی زیر را برای جلوگیری از کشیدگی عضلانی انجام دهید:
-
شرایط عضلات خود را با یک برنامه منظم از تمرینات بهیود ببخشید. شما می توانید در مورد برنامه های ورزشی برای افراد همسن خود و همچنین سطح فعالیت خود از پزشک راهنمایی بخواهید.
-
قبل از هر جلسه تمرینی یا فعالیت ورزشی، گرم کنید. خوب گرم کردن بدن شما را برای فعالیت شدید تر آماده می کند. این امر خون شما را به جریان می اندازد، دمای ماهیچه شما را افزایش می دهد و میزان تنفس شما را بیشتر می کند. گرم کردن به بدن شما زمان می دهد تا خود را با نیازهای ورزش تطبیق دهد. این امر دامنه حرکت را افزایش می دهد و سفتی را کاهش می دهد.
-
پس از ورزش، بدن خود را خنک کنید. انجام کشش عضلات به آرامی و به تدریج، و نگه داشتن هر کشش عضلانی برای مدتی به عضله خسته اجازه میدهد که به حالت اولیه بازگردد . این امر از آسیب دیدگی عضلات شما در اثر کشیدگی تا حد زیادی محافظت میکند. شما می توانید نمونه هایی از تمرینات کششی را از پزشک یا مربی خود یاد بگیرید.
-
اگر شما مجروح شده اید، قبل از اینکه به ورزش بازگردید، زمان لازم برای بهبود عضله را در نظر بگیرید. صبر کنید تا قدرت عضلانی و انعطاف پذیری شما به سطح پیشین برسد. این می تواند ۱۰ روز تا ۳ هفته برای یک کشیدگی خفیف و تا ۶ ماه برای یک کشیدگی شدید، مانند یک آسیب همسترینگ طول بکشد.